استانداردهای مسترینگ سالم
بر اساس مطالعات به شکل غریزی در مقایسه بین دو صدا، صدایی که بلندتر است برای ذهن جذابتر است و توجه بیشتری را به خود جلب میکند. به همین دلیل است که گاهی پیام‌های بازرگانی در رادیو و تلویزیون صدای بلندتری نسبت به بقیه برنامه‌ها دارند. تولیدکنندگان این برنامه‌ها با ساز و کار سیستم شنوایی و ادراک ذهنی صداها آشنایی دارند. حتی شکل‌گیری جنگ بلندی صدا نیز ریشه در همین ویژگی ذاتی ذهن بشر دارد. بنابراین هیچ آهنگسازی دوست ندارد وقتی موسیقی‌اش کنار سایر آهنگ‌ها پخش میشود ضعیف‌تر شنیده شود.
بُعد دیگری از ماجرا هنگامی روشن میشود که بدانیم اسپاتیفای به عنوان محبوبترین پلتفرم پخش موسیقی، آهنگهای بلندتر از ۱۴- LUFS را چگونه جریمه میکند. خوشبختانه این پلتفرم در وب‌سایت رسمی خود موضوع را شفاف سازی کرده است. بر این اساس، آهنگهایی که بلندتر از ۱۴- LUFS هستند تنها با کاهش گِین جریمه میشوند و هیچ پردازش اضافی در این بین اتفاق نمی‌افتد. بنابراین تاثیر جریمه اسپاتیفای فقط کاهش ولوم است، درست مثل زمانی که یکی از لایه‌های موسیقی شما صدای بلندی دارد و شما ولوم آن را کمی پایین می‌کشید. این کار هیچ تاثیری روی کیفیت صدا ندارد. اگرچه در سال‌های گذشته در روند اعمال جریمه اسپاتیفای تغییرات و به‌روزرسانی‌هایی صورت گرفته است، اطلاعات ارائه شده در این مقاله با آخرین به‌روزرسانی‌های اسپاتیفای تا تاریخ انتشار مقاله هماهنگ است.
فایلهای صوتی در اسپاتیفای علاوه بر استانداردسازی بلندی صدا، قبل از انتشار با تبدیل فرمت نیز روبهرو میشوند. فایلهای صوتی معمولا با فرمتWAV ارسال میشوند. اما در اسپاتیفای به یک فرمت فشردهشده با اتلاف تبدیل میشوند. اینجاست که شما به عنوان مهندس مسترینگ ممکن است افت کیفیت موسیقی تان را احساس کنید. اما این افت کیفیت هرچه باشد روی تمام آهنگ‌ها به شکل یکسانی اتفاق می‌افتد.
همانطور که پیشتر اشاره شد، اسپاتیفای گین آهنگهایی که بلندی آنها کمتر از ۱۴- LUFS باشد را نیز افزایش میدهد. مقدار این افزایش تا جایی است که ۱ dB هِدروم برای پیک واقعی آهنگ باقی بماند. مثلا اگر بلندی صدای آهنگی ۲۰- LUFS و پیک واقعی آن ۵- dB باشد، اسپاتیفای فقط ۴ dB ولوم آن را افزایش میدهد تا هم‌چنان ۱ dB هدروم برای پیک واقعی آن بماند و این آهنگ با بلندی ۱۶- LUFS در اسپاتیفای شنیده میشود. این ۱ dB هِدروم برای پیک واقعی نیز حفظ میشود تا اسپاتیفای مطمئن باشد در فرآیند تبدیل فرمت فایل هیچگونه اعوجاجی رخ نمی‌دهد.
فایلهای صوتی در اسپاتیفای علاوه بر استانداردسازی بلندی صدا، قبل از انتشار با تبدیل فرمت نیز روبهرو میشوند. فایلهای صوتی معمولا با فرمتWAV ارسال میشوند. اما در اسپاتیفای به یک فرمت فشردهشده با اتلاف تبدیل میشوند. اینجاست که شما به عنوان مهندس مسترینگ ممکن است افت کیفیت موسیقی تان را احساس کنید. اما این افت کیفیت هرچه باشد روی تمام آهنگ‌ها به شکل یکسانی اتفاق می‌افتد.
همانطور که پیشتر اشاره شد، اسپاتیفای گین آهنگهایی که بلندی آنها کمتر از ۱۴- LUFS باشد را نیز افزایش میدهد. مقدار این افزایش تا جایی است که ۱ dB هِدروم برای پیک واقعی آهنگ باقی بماند. مثلا اگر بلندی صدای آهنگی ۲۰- LUFS و پیک واقعی آن ۵- dB باشد، اسپاتیفای فقط ۴ dB ولوم آن را افزایش میدهد تا هم‌چنان ۱ dB هدروم برای پیک واقعی آن بماند و این آهنگ با بلندی ۱۶- LUFS در اسپاتیفای شنیده میشود. این ۱ dB هِدروم برای پیک واقعی نیز حفظ میشود تا اسپاتیفای مطمئن باشد در فرآیند تبدیل فرمت فایل هیچگونه اعوجاجی رخ نمی‌دهد.
با توجه به این موضوع، مهندسین مسترینگ معمولا دو رویه را پیش‌رو می‌گیرند. مطابق رویهی اول که رایجتر است در مسترینگ بلندی صدای موسیقی را نه بر اساس استانداردهای پلتفرم‌ها که بر اساس بلندی صدای سایر آهنگهای همسبک و مشابه تعیین می‌کنند. به این ترتیب، بلندی صدای موسیقی در آخر هم‌سطح و هم‌پای بهترین آهنگهای همان ژانر موسیقی خواهد بود. اکنون فایل صوتی موسیقی را به همین شکل و با فرمت WAV برای انتشار در همه رسانه‌ها ارسال می‌کنند. رویهی دیگر نیز این است که در مسترینگ دو یا سه نسخه از مسترینگ آهنگ ارایه می‌کنند. نسخه اول همان نسخه اصلی است و بلندی صدای آن متناسب با آهنگهای مرجع تعیین میشود (معمولا حوالی ۸- LUFS). نسخه دیگری نیز با در حوالی ۱۴- LUFS مستر و برای پلتفرم‌ها و ارسال میشود.
اما ماجرا به اینجا ختم نمیشود. فرض کنید یک قطعه موسیقی با میکس و مسترینگ سالم در بلندی صدای ۸- LUFS را برای اسپاتیفای ارسال کنیم. این پلتفرم با اعمال حدود ۶ dB کاهش ولوم، آن را جریمه میکند. اما آیا بعد از اعمال جریمه این آهنگ دقیقا با آهنگ دیگری که از ابتدا با ۱۴- LUFS مستر شده است یکسان صدا میدهد؟ خیر. معمولا حتی در بلندی صدای تقریبا یکسان باز هم این آهنگ صدایی حجیم‌تر و منسجم‌تر خواهد داشت. به جز آهنگهای متعلق به برخی سبک‌های موسیقی مثل موسیقی کلاسیک یا جَز که داینامیک بسیار بالایی دارند، معمولا آهنگی که از ابتدا در حدود ۸- LUFS مستر شده است به گوش شنونده جذابتر میآید. زیرا آمیختگی و حجم بیشتری دارد.
در این جا توجه به این نکته ضروری است که بلندی صدای بیشتر نیز همیشه به معنی میکس بهتر و صدایی جذابتر نیست. همانطور که پیشتر اشاره شد، مسترینگ بلندتر باعث کاهش بازه داینامیک موسیقی میشود و داینامیک نیز اصولا در موسیقی پارامتر جذابی است. به همین دلیل، بلندی صدای مسترینگ و بازه داینامیک موسیقی باید همزمان با سایر آهنگهای همسبک و مشابه در یک حدود باشد. گذشته از این، بلندی صدای مسترینگ تا جایی میتواند مفید باشد که به بیکیفیت و ناسالم شدن صداها منجر نشود.
در پایان می‌توان اینطور جمع‌بندی کرد که با توجه به عدم اجماع رسانههای انتشار موسیقی روی یک استاندارد مشخص و رویه ثابت، بهترین مقیاس برای تعیین مقدار بلندی صدا در مسترینگ، مقایسهی بلندی صدای مستر با آهنگهای مطرح همسبک است. یعنی همان آهنگهایی که مخاطب نهایی ممکن است در کنار این آهنگ بخواهد بشنود. مسترینگ اصلی آهنگ بر این اساس انجام میشود. بعد از این کار، گاهی ممکن است یک نسخه دیگر نیز با بلندی صدای پایین‌تر با هدف ارسال برای پلتفرم‌ها توسط مهندس مسترینگ ارایه شود یا همان مستر برای انتشار در همه رسانه‌ها مورد استفاده قرار گیرد.
وقت طلاست
زودتر از بقیه باخبر شو…
میتونی عضوی از مجموعه ما بشی تا اولین نفری باشی که از انتشار مقاله‌ها و تخفیف‌ها باخبر میشه
